اعمال ماه شعبان

سلام بر اسرار تو که سر الاسرار عالم است .کلید غفران ماه رمضان تویی، و پله کان عروج در مهمانی الهی .

مناجات امیر مؤمنان را در شبهای تو شنیده ام ، از راز و نیاز علی در شبهایت بزرگی تو را فهمیدم ، علی خدا را به تو قسم میداد ، کسی که همه عالم در شب قدر خدا را به او قسم میدهند . الهی به علیٍ !!

بارالها ! مهربانیت را برای من بگشا ، بگذار زیر پرو بال تو آرام بگیرم ، ماه شعبان ! اینجا سرد است ، تاریک است ، و من از تارکی می ترسم ، ماه شعبان ، بتاب ، بتاب بر یخهای زمستانیمان ، ماه شعبان ! اینجا کویر است ، تشنه ایم ، تشنه خدا ، پس ببار ، ببار به زمینهای خشک سالیمان ، ما را برای شب قدری بهتر ، مهمانی زیباتر ، آماده تر کن !

چه زیباست مهمانی الهی ، بعضی از اول رجب مهمانند ، برخی با تو آغاز کرده اند ، و برخی با رمضان ، خوشا به حال آنانی که سه ماه مهمان خدایند .

رجب که از دستمان رفت ،تو برایمان نور افشانی کن ، خوش آمدی ، سلام ماه شعبان .

شعبان ماه بسیار شریفی است و به حضرت سید انبیاء صَلَّی اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه می‌گرفت و به ماه رمضان وصل می‌کرد و می‌فرمود، «شعبان، ماه من است هر که یک روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب می‌شود» و از حضرت صادق علیه‌السلام روایت شده است که چون ماه شعبان فرا می‌رسید امام زین‌العابدین علیه‌السلام اصحاب خود را جمع می‌نمود و می‌فرمود، «ای اصحاب من می‌دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است و حضرت رسول صلی الله علیه و آله می‌فرمود شعبان ماه من است پس در این ماه برای جلب محبت پیغمبر خود و برای تقرّب به سوی پروردگار خود روزه بدارید.

به حقّ آن خدایی که جان علیّ بن الحسین به دست قدرت اوست سوگند یاد می‌کنم که از پدرم حسین بن علی علیهماالسلام شنیدم که فرمود شنیدم از امیرالمؤمنین علیه‌السلام که هر که روزه بگیرد در ماه شعبان برای جلب محبّت پیغمبر خدا و تقرّب به سوی خدا؛ خداوند او را دوست می‌دارد و در روز قیامت کرامت خود را نصیب او می‌گرداند و بهشت را برای او واجب می‌کند.»

از حضرت صادق علیه‌السلام و ایشان از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل کرد که می‌فرمود: از زمانی که شنیدم منادی رسول خدا صلی الله علیه و آله ندا کرد در ماه شعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتی که حیات دارمان شاء الله تعالی. سپس می‌فرمود که روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.

 اعمال ماه شعبان

روزه ماه شعبان

«عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام : قَالَ صِیَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُکْثِرُ الصَّوْمَ فِی شَعْبَانَ إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِیشَتِهِ وَ کَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَی مَا یَکُونُ لِمَنْ یَصُومُ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّةُ؛».

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: روزه شعبان ذخیره روز قیامت بنده است و هر بنده‌ای که در ماه شعبان زیاده روزه بگیرد خداوند امر معیشت او را سامان بخشد و شرّ دشمن را از او دفع کند. (وسائل الشیعه ج : ۱۰ ص ۵۰۵)

بهترین اعمال ماه شعبان

از روایات استفاده می‌شود که بهترین دعاها و ذکرها در این ماه استغفار است و هر که هر روز از این ماه هفتاد مرتبه استغفار کند مثل آنست که هفتاد هزار در ماه‌های دیگر استغفار کند.

اعمال ماه شعبان

اعمال این ماه شریف بر دو قِسم است اعمال مشترکه و اعمال مختصه.

اعمال مشترکه ماه شعبان

اوّل: هر روز هفتاد مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ.

دوّم: هر روز هفتاد مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَیُّ الْقَیّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ.

سوّم: تصدّق کند در این ماه اگرچه به نصف دانه خرمایی باشد تا حق تعالی بدن او را بر آتش جهنّم حرام گرداند از حضرت صادق علیه‌السلام منقول است که از آن جناب سؤال کردند از فضیلت روزه رجب فرمود چرا غافلید از روزه شعبان، راوی عرض کرد یا بن رَسول الله چه ثوابی دارد کسی که یک روز از شعبان را روزه بدارد فرمود به خدا قسم بهشت ثواب اوست عرض کرد یا بن رسول الله بهترین اعمال در این ماه چیست فرمود تصدّق و استغفار هر که تصدّق کند در ماه شعبان حق تعالی آن را تربیت کند همچنان که یکی از شما شتر بچه‌اش را تربیت می‌کند تا آنکه در روز قیامت برسد به صاحبش در حالتی که به قدر کوه اُحُد شده باشد.

چهارم: در تمام ماه شعبان هزار بار بگوید لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَلانَعْبُدُ اِلاّ اِیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوُ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ که ثواب بسیار دارد از جمله آنکه عبادت هزار ساله در نامه عملش بنویسند.

پنجم: در هر پنجشنبه این ماه دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد صد مرتبه توحید و بعد از سلام صد بار صلوات بفرستد تا حق تعالی برآورد هر حاجتی که دارد از امر دین و دنیای خود و روزه‌اش نیز فضیلت دارد و روایت شده که در هر روز پنجشنبه ماه شعبان زینت می‌کنند آسمان‌ها را پس ملائکه عرض می‌کنند خداوندا بیامرز روزه داران این روز را و دعای ایشان را مستجاب گردان و در خبر نبوی است که هر که روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه دارد حق‌تعالی بیست حاجت از حوائج دنیا و بیست حاجت از حاجت‌های آخرت او را برآورد.

ششم: در ماه شعبان صلوات بسیار فرستد و…

روزه دوشنبه و پنج‌شنبه

روزه دوشنبه و پنج شنبه این ماه برای حوائج دنیا و آخرت نافع است.

در هـر پنج شنبه این ماه، دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد صد مرتبه توحید و بـعـد از سلام صد بار صلوات بفرستد؛ و روزه‌اش نیز فضیلت دارد و روایت شده که در هـر روز پـنـج شـنـبه ماه شعبان زینت می‌کنند آسمان‌ها را پس ملائکه عرض می‌کنند خداوندا بـیـامـرز روزه داران ایـن روز را و دعـای ایـشـان را مـستجاب گردان.

یکی از اعمالی که در این ماه مورد تاکید قرار گرفته فرستادن صلوات است که در روایات بسیار مورد تاکید قرار گرفته است.

دعای جمعه آخر ماه شعبان

از روز جمعه آخر ماه تا آخر ماه این دعا را بخواند: اللهمان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان فاغفرلنا فیما بقی منه.

بعضی از اعمال روزها و شب‌های ماه شعبان

روز اول: روزه‌اش فضیلت دارد و وارد شده که بهشت برای او حتماً واجب می‌گردد.

روز سوم: روز مبارکی است و موافق مشهور روز ولادت با سعادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در مدینه منوره و در سال سوم هجری اسـت، روزی اسـت کـه مـلائکـه آسمان‌ها بـه تهنیت پیامبر صلی الله علیه و آله به این مولود مسعود آمدند و از خاک قبرش برای جدش آوردند و آن جناب را تعزیت نیز گفتند و فطرس مـلک یـا (دردائیل) پناه به آن طفل معصوم و امام مظلوم برد و حق تعالی او را ببخشید و به جـای خـودش بـرگـردانـیـد.

بـرای روز سـوم چـنـد عـمـل اسـت:

۱ – روزه، ۲- خـوانـدن دعـای: اللهمانی اسـئلک به حق المولود فی هذا الیوم …، ۳ خـوانـدن دعـای (اللهـم انـت مـتـعـالی المـکان …) و این آخرین دعائی است که حضرت امام حسین علیه‌السلام خواندند در آن روزی که کفار دور او را احاطه کرده بودند.

و عـلمـاء ایـن دعـا را از دعـاهـای روز سـوم ایـن مـاه گـرفـتـه‌انـد و بـدان کـه سـه دعـا نـقـل شـده کـه امـام حـسـیـن علیه‌السلام هـر سـه را در روز عاشورا خـوانـدنـد.

اول دعـائی اسـت کـه در وقـت صـبح عاشورا خواندند و دست به درگاه الهی بلند کرد و فـرمـود: (اللهـم انـت ثـقـتـی فـی کـل کـرب … ).

دوم این دعا است که تعلیم امام زین‌العابدین علیه‌السلام فرمود در آن روز در وقتی که آن حضرت را (خون) در برگرفت و خون‌ها از بدن مبارکش می‌جوشید: به حق یس و القرآن الحکیم و به حق طه و القرآن العظیم یا من یقدر علی حوائج السائلین یا من یعلم ما فی الضمیر یا منفس عن المکروبین یا مفرج عـن المـغـمـومـین یا راحم الشیخ الکبیر یا رازق الطفل الصغیر یا من لا یحتاج الی التفسیر صل علی محمد و آل محمد و افعل بی کذا و کذا.

شب نیمه شعبان

شـب بـسـیـار مـبـارکـی اسـت و بـعـد از شـب قـدر افـضـل لیـالی اسـت و حـق تـعـالی به فضل خویش در این شب به بندگان خود عطا مرحمت فرماید و گناهان ایشان را بیامرزد و سـائلی را از درگـاه خویش رد نکند مگر آنکه معصیتی از خدا طلب نماید و روایت است که؛ از اول ایـن شـب تـا آخـر آن از جانب حق تعالی ندا می‌رسد که آیا استغفار کننده‌ای هست که طـلب آمرزش کند از گناهان خود تا من او را بیامرزم آیا کسی هست که طلب روزی کند تا من او را روزی دهم.

و از جمله برکات این شب مبارک آن است که ولادت با سعادت سلطان عصر امـام زمـان ــارواحـنـا له الفـداء در سـحـر ایـن شـب (در) سال ۲۵۵ (دویست و پنجاه و پنج) در سر من رای (سامرا) واقع شده و باعث مزید شرافت ایـن لیـله مـبـارکـه شـده است.

همچنین بخوانید : صلوات شعبانیه در ماه شعبان

شعبان

                              

۩✿۩ خوشه‌هایی از فضایل امام سجاد (ع) ۩✿۩

به مناسبت 25 محرم روز شهادت امام سجاد علیه السلام

۩✿۩خوشه‌هایی از فضایل امام سجاد (ع) ۩✿۩

را با هم مرور می کنیم

کاش ما هم کبوترت بودیم

آستان بوس محضرت بودیم

کاش با بال های خاکی مان

لااقل سایه گسترت بودیم

کاش ما هم به درد می خوردیم

فرش قبر مطهرت بودیم

عبادت امام سجاد(ع) از زبان امام صادق(ع)‏


روزی امام صادق (ع) از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه ذکری به میان آورد و او را تعریف کرد و فرمود:

به خدا قسم علی بن ابیطالب لقمه حرامی در دنیا نخورد تا از دنیا رفت. و هیچ وقت دو کار برای او پیش نیامد که خدا از آنها راضی بود مگر آن که سخت‏ترین آن دو را انتخاب نمود.

و هیچ گرفتاری برای رسول خدا (ص) پیش نیامد مگر آنکه برای رفع آن، علی بن ابیطالب را خواست زیرا که به او اعتماد داشت .

و هیچ کس از این امت طاقت عمل رسول خدا (ص) نیاورد مگر علی بن ابیطالب (ع)، و آنگاه که کاری انجام می‏داد خود را میان بهشت و جهنم می‏دید، ثواب خدا را امید داشت و از عقابش می‏ترسید.

هزار بنده آزاد کرد که در آزادی آنها رضای خدا را می‏خواست و
همه آنها را با زحمت دست و عرق پیشانی خریده بود.

او به خانواده خویش روغن زیتون، سرکه و خرما می‏داد
(و خود نان جو می‏خورد).

لباسش جز از کرباس نبود و اگر آستینش بلند بود، قیچی می‏خواست و
اضافه آن را می‏برید، از فرزندان و خانواده‏اش در لباس و فقه علی بن الحسین از همه به او شبیه‏تر بود.

روزی ابو جعفر (امام باقر (ع))، پسرش وارد محضر او شد، دید از عبادت به حالی رسیده که کسی به حال او نرسیده است، رنگش از کثرت بیداری زرد شده، چشمانش از کثرت گریه جراحت سفیدی درآورده، پیشانیش از کثرت سجده مجروح گشته، بینیش از کثرت سجده پینه بسته و ساقها و پاهایش از کثرت ایستادن در نماز ورم کرده بود.

ابوجعفر (ع) فرمود: از دیدن حالش خودداری نتوانسته و به گریه افتادم ، دیدم او به فکر فرو رفته است، بعد از کمی به من متوجه شد و فرمود:

پسر عزیزم بعضی از آن جزوه‏ها را که عبادت جدّت علی بن ابیطالب در آنها نوشته شده بود به من بده آنها را به محضرش آوردم مقدار کمی خواند، بعد به حالت ناراحتی به زمین گذاشت و فرمود:

«من یَقْوی علی عبادة علی (ع)» کی می‏تواند مانند علی بن ابیطالب عبادت و تهجد داشته باشد .

فیاض



‎ عبدالله بن موسی از جدش نقل کرده:

مادرم فاطمه بنت الحسین (ع) مرا امر می‏کرد تا محضر دائیم علی بن الحسین (ع) باشم،

من هیچ وقت محضر او نرفتم مگر آن که با خیر و فایده‏ای بیرون
آمدم یا خشیت و خوفی از خدا در قلب من پیدا شد از آن خشیتی که
در او می‏دیدم و یا علمی که از وی استفاده کردم

توشه سفر آخرت

ابن شهاب زهری در شبی سرد و بارانی آن حضرت را در مدینه دید
که آردی بر دوش می‏کشد، گفت:

یابن رسول الله (ص) این چیست؟ امام فرمود:
سفری دارم، برای آن توشه‏ای آماده کرده‏ ام، می‏خواهم در جای
محفوظی بگذارم که وقت رفتن با من باشد.

گفت: یابن رسول الله!
بدهید غلام من آن را بردارد ،امام راضی نشد.

گفت: پس بدهید من به جائی که می‏خواهید ببرم و شما زحمت نکشید.
امام فرمود: نه، می‏خواهم آنچه را که در سفر به من یاری می‏کند و
وارد شدنم را به آنجا که وارد می‏شوم نیکو می‏گرداند خودم ببرم

و اضافه کرد: زهری!
تو را به خدا پی کار خودت برو و مرا به حال خودم واگذار.

ابن شهاب گوید: بعد از چندی آن حضرت را دیدم که به سفر
نرفته است. گفتم: یابن رسول الله! اثری از سفر در شما نمی‏بینم؟!

فرمود: سفرم آن نیست که تو گمان کردی بلکه نظرم سفر مرگ بود
و برای آن آماده می‏شدم، آماده شدن برای مرگ، دوری از حرام و
احسان در راه خیر است.

«قال بلی یا زُهْری لیس هو کما ظننت ولکنّه الموت و له اَستعِدّ، انّما الاستعداد للموت تَجنُّب اِلحرام و بذلُ الندّی فی الخیر».



سیر الائمه: ج 3 ص 201 و 209 تألیف سید محسن امین عاملی.دعای امام سجاد(علیه السلام) برای مختار



وقتی که ابراهیم پسر مالک اشتر، عبیدالله بن زیاد لعین را در کنار
رودخانه «خاذر» کشت، سر او و سرهای دیگران را نزد مختار
بن ابی عبیده فرستاد.

مختار سر ابن زیاد را به محضر محمد حنفیه و امام سجاد
(علیه السلام) فرستاد، سر عبیدالله را وقتی محضر امام آوردند که
طعام میل می‏فرمود.

امام فرمود:
وقتی که مرا در کوفه به مجلس ابن زیاد آوردند او طعام می‏خورد
و سر بریده پدرم در کنار او بود.

گفتم:
خدایا! مرا نمیران تا سر ابن زیاد را به وقت طعام خوردن پیش
من آورند، خدا را حمد می‏کنم که دعای مرا اجابت فرمود.

سپس امام فرمود:
سر ابن زیاد را بدور اندازند و در روایت ابن نما آمده
که امام سجده شکر کرد و گفت:

«الحمد لله الذی اَدرکَ لی ثاری من عدوّی و جزی اللّه المختار خیراً»؛

خدا را شکر می کنم که انتقام خون مرا از دشمنم گرفت و خداوند
به مختار جزای خیر عنایت کند.





سیر الائمه: ج 3، ص 201 و 209، تألیف سید محسن امین عاملی.

مرواریدهای امام سجاد(ع) در مورد اخلاق اجتماعی

مرواریدهای امام سجاد(ع) در مورد اخلاق اجتماعی

• لاحَسَبَ لِقُرَشیًّ و لاعَرَبِیٍّ إلاّبِتواضُعِ و لاکَرَمَ إلاّ بِتَّقوى ؛1

قریشى (از خاندان جد پیامبربودن) و عرب را افتخارى نیست مگر به فروتنى ، و هیچ کرامتى نیست مگر به تقوا .

• ألا و إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَى اللّه‏ِ مَن یَقتَدی بِسُنَّةِ إمامٍ و لا یَقتَدِی بِأعمالِهِ ؛2

هشدار که منفورترین مردم نزد خداوند کسى است که سیره امامى را برگزیند ولى از کارهاى او پیروى نکند .

• اَللّهُمَّ... وَ اَجْرِ لِلنّاسِ عَلى یَدِىَ الْخَیْرَ وَ لا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ وَ هَبْ لىمَعالىَ الاَْخْلاقِ وَ اعْصِمْنى مِنَ الْفَخْرِ؛3

خدایا به دست من براى مردم خیر و نیکى جارى ساز و آن را با منّت‏گذارى من تباه مکن، و مرا اخلاق والا عطا فرما و از فخرفروشى نگاه‏دار.

• اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَـیِّرُ النِّعَمَ: اَ لْبَغْىُ عَلَى النّاسِ وَ الزَّوالُ عَنِ الْعادَةِ فِىالْخَیْرِ وَ اِصْطِناعِ الْمَعْروفِ وَ کُفْرانِ النِّعَمِ وَ تَرْکِ الشُّکْرِ قالَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ: «اِنَّ اللّه‏َ لایُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتّى یُغَیِّروا ما بِاَ نْفُسِهِمْ...»؛ 4

گناهانى که باعث تغییر نعمت‏ها مى‏شوند، عبارت‏اند از: تجاوز به مردم، ترک نمودن عادت‏هاى کار خیر و خوب و کفران نعمت و ترک شکر، زیرا خداوند عزّوجلّ مى‏فرماید:«خداوند سرنوشت هیچ ملتى را تغییر نمى‏دهد، مگر این‏که خودشان تغییر روش دهند... ».

• قُلْتُ لِعَلىِّ بْنِ الْحُسَینِ علیه‏السلام اَخْبِرنىِ بِجَمیعِ شَرایِـعِ الّدینِ، قالَ علیه‏السلام:قَوْلُ الْحَقِّ وَ الْحُکْمُ بِالْعَدْلِ وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ؛ 5

به امام سجّاد (ع) عرض کردم: مرا از تمام دستورهاى دین آگاه کنید، امام (ع) فرمودند : حقگویى، قضاوت عادلانه و وفاى به عهد.

• لَوْ یَعْلَمُ النّاسُ ما فى طَـلَبِ الْعِلْمِ لَطَـلَبوهُ وَ لَو بِسَفْکِ الْمُهَجِ وَ خَوضِاللُّجَجِ اِنَّ اللّه‏َ تَبارَکَ وَ تَعالى اَوحى اِلى دانیالَ : اِنَّ اَمْقَتَ عَبیدى اِلَىَّ الْجاهِلُ الْمُسْتَخِفُّبِحَقِّ اَهْلِ الْعِلْمِ ، التّارِکُ لِلاِْقْتِداءِ بِهِمْ وَ اِنَّ اَحَبَّ عَبیدى اِلَىَّ التَّقىُّ الطّالِبُ لِلثَّوابِالْجَزیلِ اَللاّزِمُ لِلْعُلَماءِ التّابِـعُ لِلْحُلَماءِ القابِلُ عَنِ الْحُـکَماءِ؛ 6

اگر مردم مى‏دانستند که در جستجوى دانش چه چیزى [ نهفته ] است ، بى‏گمان درپى آن مى‏رفتند، حتّى اگر با ریخته شدن خون و فرو رفتن در اعماق دریا باشد . خداى تبارک و تعالى به دانیال وحى کرد : منفورترین بندگانم نزد من ، نادانى است که حق اهل علم را سبک بشمارد و پیروى از ایشان را رها کند و محبوب‏ترین بندگانم نزد من، تقواپیشه‏اى است که جویاى پاداش فراوان، همراه دانشمندان، پیرو بردباران و پذیراى حکیمان باشد .

• مَن کَرُمَت عَلَیهِ نَفسُهُ هانَت عَلَیهِ الدُّنیا؛ 7

هرکه خود را ارجمند شمارد ، دنیا را پست انگارد.

• مَن قَنَعَ بِما قَسَمَ اللّه‏ُ لَهُ فَهُوَ مِن أغنَى النّاسِ؛ 8

هر که به قسمتى که خدایش داده قانع باشد ، همو ، بى‏نیازترینِ مردم‏است.

• اِتَّقُوا الکِذبَ الصَّغیرَ مِنهُ وَالکَبیرَ فی کُلِّ جِدٍّ وهَزلٍ؛ 9

از دروغ بپرهیزید ، چه خُرد و چه بزرگ ، چه به جدّ و چه به هزل.

• قَصیرَةٌ مِن طَویلَةٍ: مَن أحَبَّنا لا لِدُنیا یُصیبُها مِنّا ، وعادى عَدُوَّنا لا لِشَحناءَ کانَت بَینَهُ وبَینَهُ ، أتَى اللّه‏َ یَومَ القِیامَةِ مَعَ مُحَمَّدٍ (ص) وإبراهیمَ وعَلِیٍّ (ع) 10

سخن کوتاه : هرکس ما را دوست بدارد، اما نه به خاطر آن که از قِبَل ما به دنیایى برسد و دشمن ما را دشمن بدارد، لیکن نه به سبب کینه‏اى که میان آن دو است، روز قیامت به همراه محمّد (ص) و ابراهیم و على (ع) به پیشگاه خدا در آید.

• إنَّ الیَهودَ أحَبّوا عُزَیرًا حَتّى قالوا فیهِ ما قالوا ، فَلا عُزَیرٌ مِنهُم ولا هُم مِن عَزَیرٍ . وإنَّ النَّصارى أحَبّوا عیسى حَتّى قالوا فیهِ ما قالوا ، فَلا عیسى مِنهُم ولا هُم مِن عیسى .
  وإنّا عَلى سُنَّةٍ مِن ذلِکَ ، إنَّ قَومًا مِن شیعَتِنا سَیُحِبّونَنا حَتّى یَقولوا فینا ما قالَتِ الیَهودُ فی عُزَیرٍ وما قالَتِ النَّصارى فی عیسَى بنِ مَریَمَ ، فَلا هُم مِنّا ولا نَحنُ مِنهُم 11

یهود، عزیر را چندان دوست داشتند که درباره او گفتند آن چه گفتند [و با این حرفها کار را به جایى رساندند که] نه عزیر از آنان است و نه آنان از عزیر؛ نصارا نیز عیسى را چندان دوست داشتند که درباره او گفتند آن چه گفتند، پس نه عیسى از آنان است و نه آنان از عیسى.
درباره ما نیز همین شیوه پیموده خواهد شد؛ گروهى از شیعیان ما، آن قدر ما را دوست خواهند داشت که راجع به ما همان چیزى را بگویند که یهود درباره عزیر گفتند و نصارا درباره عیسى بن مریم؛ این گروه از ما نیستند و ما نیز از آنان نمى‏باشیم.

• ـ لاِءَصحابِهِ ـ : أما بَلَغَکُم ما قالَ عیسَى بنُ مَریَمَ علیه‏السلام لِلحَوارِیّین؟ قالَ لَهُم : . . . أیُّکُم یَبنی عَلى مَوجِ البَحرِ دارا؟ تِلکُمُ الدّارُ الدُّنیا ، فَلا تَتَّخِذوها قَرارا .12

امام ـ به یارانش ـ : آیا آنچه عیسى بن مریم (ع) به حواریان فرمود: به شما نرسیده است؟ او به آنان فرمود : «... کدام یک از شما بر [روى [موج دریا خانه‏اى مى‏سازد؟ دنیا، چنین خانه‏اى است. پس، آن را اقامتگاه مگیرید».

• أوحَى اللّه‏ُ عز و جل إلى موسى (ع) : حَبِّبنی إلى خَلقی ، وحَبِّبِ الخَلقَ إلَیَّ .
  قالَ : یا رَبِّ کَیفَ أفعَلُ ؟
  قالَ : ذَکِّرهُم آلائی ونَعمائی لِیُحِبّونی ، فَلَئِن تَرُدَّ آبِقا عَن بابی أو ضالاًّ عَن فِنائی أفضَلُ لَکَ مِن عِبادَةِ مِائَةِ سَنَةٍ بِصِیامِ نَهارِها و قِیامِ لَیلِها .13

خداوند عز و جل به موسى(ع)وحى کرد : «مرا محبوب خلقم گردان و خلقم را محبوب من گردان» .
موسى(ع) گفت : پروردگارا ! چگونه این کار را انجام دهم ؟
فرمود : «نعمت‏ها و عطاهاى مرا به آنان یادآورى کن ، تا مرا دوست بدارند ، که اگر شخصِ گریزان از درگاهم و یا گم‏شده از آستانم را بازگردانى و هدایت نمایى ، از عبادت صد ساله‏اى که روزهایش را روزه‏دار و شب‏هایش را شب‏زنده‏دار باشى ، برایت برتر است» .

• کَثرَةُ النُّصحِ یَدعوإلَى التُّهمَةِ 14

نصیحت زیاد باعث‏بدبینى و تهمت مى‏شود.

• لا عِبادَةَ إلّا بالتَفَقُّهِ .15

هیچ عبادتى جز با شناخت ارزش ندارد.

• کانَ آخِرُ ما أوصى بِهِ الخِضرُ مُوسى بنَ عِمران علیهماالسلامأن قالَ لاتُعَیِّرَ نَّ أحَدا بِذَنبٍ ؛ 16

آخرین سفارش حضرت خضر به حضرت موسى این بود که : هرگز کسى را به سبب گناهش خوار نکن .

مرواریدهای امام سجاد (ع) در مورد خانواده

مرواریدهای امام سجاد (ع) در مورد خانواده

1- کانَ إذا أوى إلى مَنزِلِهِ جَزَّءَ دُخولَهُ ثَلاثَةَ أجزاءٍ : جُزءا لِلّهِ و جُزءا لِأهلِهِ و جُزءا لِنَفسِهِ ؛1
پیامبر وقتى به خانه خویش مى‏رفت ، اوقاتش را سه قسمت مى‏کرد : بخشى براى خدا ، بخشى براى خانواده و بخشى براى خود .

2- إنَّ أرضاکُم عِندَاللّه‏ِ أسبَغُکُم عَلى عِیالِهِ ؛2
خداوند از آن کس خشنودتر است که خانواده خود را بیشتر در رفاه و نعمت قرار دهد .

3- لَأن أدخُلَ السُّوقَ و مَعی دِرهَمٌ أبتاعُ بِهِ لَحما لِعِیالی و قَد قَرِمُوا إلیهِ أحَبُّ إلَىَّ مِن أن اُعتِقَ نَسَمَةً ؛3
چنان‏چه وارد بازار شوم و درهمى داشته باشم و با آن براى خانواده‏ام گوشتى بخرم که بدان رغبت کرده‏اند ، براى من محبوب‏تر است از این‏که بنده‏اى را آزاد کنم .

4- إنَّ أرضاکُم عِندَ اللّه‏ِ أسبَغُکُم عَلى عِیالِهِ .4

خداوند از آن کس از شما خشنودتر است که خانواده خود را بیشتر در رفاه و نعمت قرار دهد .
5- جاءَ رَجلٌ إلى النبیِّ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله فقالَ : یا رسولَ اللّه‏ِما مِن عَمَلٍ قَبیحٍ إلّا قَد عَمِلتُهُ ، فهَل لِی مِن تَوبَةٍ ؟ فقالَ لهُ رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله : فهَل مِن والِدَیکَ أحَدٌ حَیٌّ ؟ قالَ : أبی ، قالَ : فاذهَبْ فَبَرَّهُ . قالَ : فلَمّا ولّى ، قالَ رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله : لَو کانَت اُمُّهُ!6
مردى خدمت پیامبر خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله آمد و به ایشان عرض کرد: هیچ کار زشتى نیست که نکرده باشم. آیا راه توبه و بازگشت برایم وجود دارد؟ حضرت فرمود : آیا از پدر و مادرت کسى زنده هست؟ عرض کردم: پدرم. فرمود: برو و به او نیکى کن. وقتى آن مرد رفت، رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله فرمود: کاش مادرش مى‏بود!