مسجد

 

 

مسجد به معنای محل سجده، برگرفته از سجود به معنای به خاک افتادن و خضوع و کرنش کردن است

معنای اصطلاحی مسجد

در اصطلاح، مسجد به محلی اطلاق می‌شود که جایگاه عبادت و خضوع در برابر حق تعالی است. کاربرد واژه مسجد یکی در مورد، چهاردیواری خاصی است که برای عبادت ساخته می‌شود و دیگر این‌که بر اساس روایت رسول خدا صلی الله علیه و آله مسجد بر سراسر زمین اطلاق می گردد.

چرا که همه سطح کره خاکی می‌تواند سجده‌گاه انسان مسلمان باشد. این دومین کاربرد که اطلاق عام مسجد است، از اختصاصات امت اسلامی است.

واژه مسجد در قرآن

واژه مسجد در ۲۸ جای قرآن بکار رفته و در بیشتر موارد، اشاره به مسجدالحرام است. مسجدالحرام همان محیط اطراف خانه کعبه می‌باشد که سجده‌گاه بوده است.

نقش مسجد در جامعه اسلامی

مهمترین نقش مسجد، مرکزیت بخشی به عبادت مسلمانان در زمینی پاک و مطهر و تعریف شده برای خداوند است. محیطی که انسان ناپاک نباید وارد آن شود و فضا و زمینش بایستی از هر گونه پلیدی مصون باشد. مسجد علاوه بر مرکزیت عبادی، مرکز جماعت نیز هست. این جماعت هم برای عبادت است و هم برای یکپارچگی امّت و تمسّک جمعی آنان به حبل‌الله.

جایگاه مسجد در صدر اسلام

مسجد در عصر آغازین اسلام، افزون بر عبادت، مرکزی برای اداره حکومت نیز بود. پس از آن به عنوان مدرسه نیز مورد استفاده قرار گرفت. بعدها وقتی دارالحکومه و مدرسه ساختند، مسجد به عبادت اختصاص داده شد؛ گرچه گه‌گاه از آن به عنوان مدرسه نیز استفاده می‌شده است.

در واقع، مسجد تکیه‌گاه تمامی مسلمانان در اتکال به خدای واحد قهّار و سمبل قداست؛ پاکی، تقوا و وحدت جامعه اسلامی است.

نخستین مسجد روی زمین

نخستین خانه‌ای که برای مردم ساخته شد تا در آن به عبادت خدا بپردازند، بیت ‌الله الحرام است. بنابراین، باید مسجدالحرام و کعبه را قدیمی‌ترین محل عبادت دانست. قرآن علاوه بر مسجدالحرام از مسجدالأقصی نیز یاد کرده است. این‌ها مساجدی است که پیش از اسلام نیز وجود داشت. به‌ علاوه، اهل کتاب نیز مراکز عبادت خاص خود را داشته‌اند.

منبع: عصر انتظار